جواب: خیر . زیرا :

یک پشه برای انتشار بیماری باید اول عامل بیماری را با خونی که می خورد بگیرد.عامل بیماری باید توانائی زنده ماندن در بدن پشه را داشته باشد (وبهتر است که تعداد آن افزایش نیز یابد،که بدلیل نداشتن گیرنده های خاص ویروس HIV،معده پشه قادر به تکثیرآن نیست) .سپس عامل بیماری باید به غدد بزاقی پشه برسد .محلی که هنگام خونخواری مجدد پشه بزاق از آن عبور می کند تا به میزبان جدید تزریق شود.پشه ها بزاق تزریق می کنند نه خون خورده شده را ،کانال غذایی و کانال تزریقی از هم جدا هستند.فراد الوده به ویروس HIV (که عامل ایدز است)مقادیر بسیار کمی از این ویروس را در خون خود دارند .در حقیقت 70-80 درصد افراد الوده در خونشان سطح قابل تشخیص ذرات ویروس را ندارند. و اینکه برای انتقال بیماری حداقل 50 ویروس باید وارد خرطوم پشه گردد.به علاوه ویروس HIV برخلاف  سایر عوامل بیماری زا که توسط پشه ها منتقل می شود ،روشی برای زنده ماندن در دستگاه گوارش پشه ندارد،به عبارتی ویروس ایدز به محض تماس با آنزیم های گوارشی معده پشه،خاصیت خود را از دست می دهد.ذرات ویروس HIV در معده پشه مانند غذاهضم می شوند .بنا براین هرگز به غدد بزاقی پشه نمی رسند . روش دیگر برای انتقال HIVاین است که پشه فرد الوده را نیش بزندسپس فورا” شخص دیگری را نیش بزند وبه قدر کافی ویروس بر روی قطعات دهانی پشه باقی بماند تا ان شخص را آلوده کند .با این وجود چون میزان ویروس در خون خیلی کم است مقدار خونی که ممکن است وجود داشته باشد روی قطعات دهانی پشه خیلی کم است .به این دلایل دانشمندان تخمین زده اند که برای انتقال تنها یک واحد HIV ده ملیون پشه باید نیش بزنند.

لازم به تذکر است که پلاسمودیوم،عامل بیماری مالاریا یک یو کاریوت از گروه آغازیان هاگدار است ،که به صورت همزیست با پشه آنفول زندگی میکند ودر مقابل آنزیم های معده پشه مقاوم است.